به گزارش کاسپین سپیده آشفته پور لیلاکوهی فعال سیاسی وپژوهشگر حوزه گردشگری در یادداشتی نوشت؛ روستا به عنوان یک مکان اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، زیستگاه جمعی از مردم در خارج از محدوده شهرهاست که دارای هویت تاریخی، جغرافیایی و فرهنگی مخصوص به خود می‌باشد . هر کدام از روستاها با توجه به موقعیت، سابقه سکونتی، نوع فعالیت اقتصادی، شرایط فرهنگی و اجتماعی و … میتوانند جاذبه‌های گردشگری متنوعی داشته باشند.
بسیاری از برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران توسعه از گردشگری به مثابه رکن اصلی توسعه پایدار یاد می‌کنند. در این راستا، گردشگری روستایی نیز جزئی از صنعت گردشگری است که می‌تواند با برنامه‌ریزی اصولی و مناسب، شناسایی مزیّت‌ها و محدودیت‌ها، نقش مؤثّر در توسعه مناطق روستایی و در نتیجه تنوّع‌بخشی به اقتصاد ملّی برعهده داشته باشد.گردشگری روستایی، شامل انواع گردشگری با برخورداری از تسهیلات و خدمات رفاهی در نواحی روستایی که امکان بهرهمندی از منابع طبیعی و جاذبه‌های طبیعت را همراه با شرکت در زندگی روستایی فراهم می‌آورد. بر اساس سالنامه آماری 1399، شهرستان لنگرود با مساحت 458کیلومتر مربع دارای 3 بخش،5 شهر، 7 دهستان و 177 آبادی دارای سکنه است. مناطق روستایی مستعد گردشگری روستایی شهرستان لنگرود از لحاظ موقعیت جغرافیایی و برخورداری از جاذبه‌های اکوتوریستی، سابقه تاریخی و فرهنگی به طور بالقوه جاذب مسافران و گردشگران زیادی می‌باشند. این روستاها در موقعیت‌های پایکوهی، جلگه‌ای و کوهستانی قرار گرفته‌اند. در ناحیه جلگه مشاغلی از جمله شالیکاری،پرورش ابریشم، سبزیکاری و در نوار ساحلی که در جلگه قرار دارد صیادی،صیفی‌کاری و فعالیّتهای گردشگری را شامل می‌شود.در ناحیه ی کوهپایه‌ای، فعالیّت کشاورزی شامل: چایکاری، پرورش مرکبات، آبزی پروری و زنبور داری و در ارتفاعات بالاتر به دلیل وجود جنگل انبوه و مراتع فراوان، فعالیّتهای دامپروری رواج دارد.
با توجه به بررسی ها و مطالعات صورت گرفته به نظر می‌رسد که گردشگری روستایی در شهرستان لنگرود یک پدیده خود انگیخته بوده و با توجه به تنوع جاذبه‌ها و برخورداری از توان لازم برای جذب گردشگران با سلیقه‌های متفاوت در سطح محلی ، استانی،ملی و حتی بین‌المللی برخوردار است. گردشگری روستایی در شهرستان لنگرود با محدودیت‌هایی از قبیل فقدان رتبه‌بندی و سطح‌بندی و به دنبال آن توزیع نامتناسب زیرساخت‌ها و خدمات گردشگری از جمله کمبود واحدهای پذیرایی و اقامتی ,عدم تنوع واحدهای اقامتی و عدم پراکنش فضایی مناسب در عرضه خدمات گردشگری در روستاها مواجه است که مدت اقامت و ماندگاری گردشگران را کاهش می‌دهد .گردشگران وارده در غالب روستاها اغلب عبوری و محدود به بازدید چند ساعته بدون اقامت و ماندگاری بالا می باشند. همچنین تجمع جاذبه ها واماکن اقامتی و پذیرایی در برخی مناطق نظیر چاف وچمخاله عدم توسعه متوازن، تخریب منابع طبیعی ،افزایش و تورم قیمت زمین را به همراه دارد. در شهرستان لنگرود 6 واحد هتل، 1واحد هتل آپارتمان،7 مجتمع گردشگری،1 مهمانپذیر،9 خانه مسافر،4 مجتمع گردشگری،6 اقامتگاه بومگردی و 32 واحد پذیرایی دارای مجوز از اداره کل میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی استان گیلان وجود دارد. ازاین تعداد تاسیسات گردشگری تنها 15 واحد در مناطق روستایی قرار دارد .بنابراین چه به لحاظ کمیت و چه تنوع وکیفیت نسبت به تعداد گردشگران ورودی، این شهرستان با کمبود مواجه می باشد.البته ذکر این نکته لازم است که تعداد زیادی واحدهای غیر مجاز و بدون مجوز در این شهرستان مشغول فعالیت می باشند و ساماندهی آنها همکاری و مشارکت جدی ارگانهای دیگری را می طلبد.که اگر صاحبان این مشاغل به معایب فعالیت بدون مجوز آگاهی داشته باشند قطعاً در خصوص اخذ مجوز اقدام لازم را بعمل خواهند آورد.
اخیراً الگو‌های نوین جهانی توسعه بر مدار توسعه محلی و بهره‌گیری از تنوع مکانی ـ فضایی استوار هستند. بنابراین شناسایی ظرفیت‌ها و توانمندی‌های مختلف در سطوح خرد فضا‌های جغرافیایی باید در کانون توجه برنامه‌ریزان توسعه در این شهرستان قرارگیرد.از سویی، با توجه به محدودیت‌های مختلف اعم از مالی، فنی، زمانی و مانند آن، امکان بهره‌گیری و توسعه تمام ظرفیت‌ها در سطوح محلی در مدت زمان کوتاه وجود ندارد؛لذا استفاده از روشهای مناسب برای تعیین بهترین مکان از میان تعداد زیادی مکان، به کمک معیارها و شاخص‌ها، ضروری است. یکی از مشکلات مهم در اولویت‌بندی و توسعه فضایی گردشگری روستایی ضعف در سلسله مراتب نواحی گردشگری روستایی مبنی بر رابطه تعاملی میان روستاهای گردشگری است. بررسی ضرورت مسئله باید از دو بعد مورد توجه قرار گیرد. نخست، ضرورت توسعه خود فعالیّتهای گردشگری روستایی است و دوم، ضرورت بررسی مکانیابی و انتخاب مناطق مستعد گردشگری و برنامه‌ریزی آنهاست.
بنا بر این تحقق اهداف سیاست توسعه گردشگری در مناطق روستایی مستلزم اقدماتی چند است که مرحله گزینش روستاهای واجد ارزش، تعيين ميزان حجم وهدایت نوع سرمايه گذاري وسرمایه گذاران جهت توسعه زیرساخت‌های گردشگری از جمله مهمترین این اقدامات به شمار می‌رود.
با توجه به دلایل فوق حفظ منابع،بهره برداری خردمندانه و ارتقاء ظرفيتهاي موجود طبيعي، فرهنگي و تاريخي و جلوگيري از تخريب، شناساندن پتانسیلها ،توزيع متعادل فعاليتهاي گردشگري و اولویت‌بندی روستاهای جاذب گردشگری روستایی، از راهکارهای لازم برای توسعه گردشگری روستایی در شهرستان لنگرود می باشد.
در یک کلّیت منسجم می‌توان اهداف توسعه گردشگری روستایی را رشد تولید ، افزایش درآمد و توجه به سرمایه‌گذاری محلی دانست و در جنبه‌های غیر اقتصادی نیز اهدافی چون جلوگیری ازمهاجرت و حفظ آداب و رسوم را به دنبال دارد.
کد خبر:
23763
